Αποδομώντας το μίσος

Γράφει ο Αντώνης Θήτα

Είναι αδύνατο πιστεύω να μιλήσουμε για ζητήματα διακρίσεων χωρίς να κάνουμε λόγο για τη λογική. Kαι αναφερόμαστε στην τυπική λογική όπως περιγράφηκε από τον Αριστοτέλη και τους πνευματικούς διαδόχους του. Κεντρική σε αυτόν τον κλάδο είναι η ιδέα του συλλογισμού. Ο συλλογισμός είναι ένα σύνολο από προτάσεις οι οποίες χωρίζονται σε προκείμενες και σε συμπέρασμα. Προκείμενες ονομάζονται οι προτάσεις οι οποίες οδηγούν στο συμπέρασμα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατηγοριοποιήσει κανείς τους συλλογισμούς  αλλά θα επιλέξουμε τον εξής: Οι συλλογισμοί μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο κύριες ομάδες: τους επαγωγικούς και τους παραγωγικούς. Το κριτήριο διαχωρισμού είναι η σχέση των προκειμένων με το συμπέρασμα.

Συγκεκριμένα στους παραγωγικούς συλλογισμούς αν οι προκείμενες είναι αληθείς το συμπέρασμα είναι αναγκαστικά αληθές.

Παράδειγμα: Προκείμενη 1 (π1).ο Σωκράτης είναι άνθρωπος .

                        Προκείμενη 2(π2 ) οι άνθρωποι είναι θνητοί .

                         Συμπέρασμα .Ο Σωκράτης είναι θνητός.

Στον επαγωγικό συλλογισμό οι προκείμενες οδηγούν πιθανολογικά στο συμπέρασμα.Το συμπέρασμα δηλαδή μπορεί να ισχύει,μπορεί και όχι.

Παράδειγμα: π1. Έχω  συναντήσει χίλια περιστέρια στη ζωή μου

                      π2. όλα είχαν δύο φτερούγες

                       Συμπέρασμα. το επόμενο Περιστέρι που θα συναντήσω θα έχει δύο φτερούγες.

Εδώ οι προκείμενες μπορούν να οδηγούν σε σωστό συμπέρασμα αλλά μπορεί και να μην συμβαίνει αυτό(, μπορεί το επόμενο περιστέρι να έχει μια φτερούγα). Οι επαγωγικοι συλλογισμοι είναι κατά κάποιον τρόπο ένα είδος νοερού τζόγου. Το πόσο πιθανό είναι το συμπέρασμα κρίνεται υποκειμενικά με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες του ατόμου που συγκέντρωσε από το περιβάλλον του. Δεν θα ήταν παράλογο στα πλαίσια της επαγωγής, για ένα άτομο που πράγματι στη ζωή του έχει συναντήσει μόνο περιστέρια με δύο φτερούγες να περιμένει ότι το επόμενο περιστέρι που θα συναντήσει θα έχει επίσης δύο φτερούγες. Ωστόσο αυτή του η πίστη δεν είναι γνώση και μπορεί πολύ εύκολα να καταρριφθεί στην πράξη. Οι επαγωγικοι συλλογισμοι είναι η απόπειρα των ανθρώπων να γεμίσουν τα κενά γνώσης που προκύπτουν από τους περιορισμούς των αισθήσεων τους.Έτσι ένα ρολόι που λέει λανθασμένη ώρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι έχει χαλασμένη μπαταρία γιατί αυτό έχει συμβεί σε εμάς με άλλα ρολόγια στο παρελθόν πολλές φορές. Στην πραγματικότητα όμως είναι πιθανό να συμβαίνει κάτι άλλο .Μπορεί να έχει πάθει ζημιά ο μηχανισμός  του ρολογιού και η μπαταρία του να έχει ακόμα ενέργεια. Δεν εξετάσαμε το μηχανισμό του ρολογιού ούτε την μπαταρία οπότε δεν γνωρίζουμε στην πραγματικότητα τι συμβαίνει- το υποθέτουμε.

Γιατί  έχουν όμως σημασία τα παραπάνω για τους λοατκι; Γιατί η αφήγηση γύρω από το σώμα όπως και κάθε αφήγηση δεν είναι παρά ένα σύνολο συλλογισμών. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ στην καθημερινότητά μου έχω συναντήσει αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι χρησιμοποιούν επιχειρήματα για να «καταδείξουν» την κατωτερότητα τον λοατκι ατόμων και να δικαιολογήσουν τις διακρίσεις σε βάρος μας. Πολλοί από αυτούς είναι πιθανό να είναι υποκριτές αφού αναφέρονται στη Βίβλο για να καταδικάσουν την ομοφυλοφιλία ενώ κάνουν προγαμιαίο σεξ.. Ή καταδικάζουν τα τρανς άτομα λέγοντας ότι παρεμβαίνουν στο έργο του Θεού ενώ οι ίδιοι κάνουν παρεμβάσεις στην εμφάνισή τους η επισκέπτονται γιατρούς και παίρνουν φάρμακα. Μάλιστα κρίνουν όσους φέρονται απόλυτα σύμφωνα με το δόγμα που υποτίθεται στηρίζουν ,το οποίο απαιτεί ο άνθρωπος να μην παρεμβαίνει στο έργο του Θεού .Συγκεκριμένα πολλοί άνθρωποι αρνούνται οποιαδήποτε χειρουργική ή ιατρικής φύσης παρέμβαση στα σώματά τους ακόμα και αν αυτό σημαίνει το θάνατό τους,για θρησκευτικούς λόγους.Αυτοι γίνονται αντικείμενο έντονης κριτικής από τα ίδια άτομα που αντιτίθενται υποτίθεται στις ιατρικές παρεμβάσεις. Ωστόσο επειδή το συγκεκριμένο κείμενο δεν έχει ως σκοπό να ψυχολογήσει τους σεξιστές αλλά να ενδυναμώσει τα λοατκι άτομα δεν θα ασχοληθούμε εκτενώς με την οποία υποκρισία μπορεί να υπάρχει αλλά θα είμαστε ως επί το πλείστον καλοπροαίρετοι. Θα υποθέσουμε χάριν επιχειρήματος δηλαδή ότι οι σεξιστές εννοούν όσα λένε και δεν φάσκουν και αντιφάσκουν.

Επίσης δεν θα ασχοληθούμε με θρησκευτικής προέλευσης επιχειρήματα καθώς αυτά τα επιχειρήματα βασίζονται στην ερμηνεία θρησκευτικών κειμένων η οποία είναι πάντα υποκειμενική, εξαρτάται δηλαδή από τις πρότερες πεποιθήσεις του ατόμου που επηρεάζουν την μετάφραση και την ερμηνεία .Καιι δεν υπάρχει τρόπος να εξακριβωθεί ποια είναι η ορθή κατανόηση τους και ποια όχι αφού (από όσο γνωρίζω) δεν υπάρχει τρόπος να μιλήσουμε με τους συγγραφείς των κειμένων αυτών και να τους ρωτήσουμε τι ακριβώς εννοούσαν .

Θα δούμε όμως ότι πέρα από τη θρησκεία υπάρχει και μία άλλη αφήγηση. Μία ψευδοθρησκεία αν θέλετε η οποία θέλει να παρουσιάζει τον εαυτό της ως φυσική και αυτονόητη ενώ είναι κάθε άλλο εκτός από αυτό. Μπορούμε να ονομάσουμε τη θρησκεία αυτή σεξισμό . Πρέπει να θυμόμαστε ότι εκτός από το εμφανές περιεχόμενο περιλαμβάνει και μερικές αξιωματικές θέσεις οι οποίες καθοδηγούν τη σκέψη των σεξιστών και τους κάνουν να φθάνουν σε ορισμένα συμπεράσματα. Αυτές οι αξιωματικές θέσεις αποτελούν τη μέθοδο των σεξιστων. Ως μέθοδο εννοούμε όλες εκείνες τις προτάσεις οι οποίες γίνονται δεκτές χωρίς εξέταση και είναι απαραίτητες για την περαιτέρω εξαγωγή συμπερασμάτων. Συχνά αυτές μένουν ασχολίαστες και αφανείς και δεν αναφέρονται αλλά εννοούνται. Θυμηθείτε το παράδειγμα με το περιστέρι. Το άτομο έχοντας συναντήσει πολλά περιστέρια τα οποία είχαν δύο φτερούγες υποθέτει ότι το επόμενο που θα συναντήσει θα έχει επίσης δύο φτερούγες. Η αξιωματική θέση (μέθοδος) που βρίσκεται πίσω από αυτό το συλλογισμό είναι η πίστη ότι η εμπειρία του ατόμου από τα περιστέρια είναι αντιπροσωπευτική του πληθυσμού των περιστεριών και κατά συνέπεια το άτομο συμπεραίνει ότι τα περισσότερα ,ίσως και όλα τα περιστέρια έχουν δύο φτερούγες. Αυτή η διαίσθηση που οδηγεί σε γενικεύσεις θεωρείται από πολλούς κοινωνικούς ψυχολόγους ότι μπορεί να οδηγήσει και σε διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπινων ομάδων(δες γνωστικές στρεβλώσεις και διακρίσεις/διομαδικές σχέσεις). Παραδείγματος χάρη οι αστυνομικοί που έρχονται συχνά σε επαφή με αλλοδαπούς οι οποίοι είναι και εγκληματίες ή ύποπτοι μπορεί να θεωρούν ότι οι περισσότεροι αν ό όχι όλοι οι αλλοδαποί έχουν μία τάση προς το έγκλημα. Αν αυτοί οι αστυνομικοί βέβαια είχαν φίλους αλλοδαπούς που ήταν νομοταγείς θα ήταν λιγότερο πιθανό να κάνουν μία τέτοια γενίκευση.Κι αυτό γιατί οι εμπειρίες από τις οποίες αντλούν τις πιθανολογικές εκτιμήσεις τους θα ήταν διαφορετικές.(Στην πραγματικότητα οι διακρίσεις βάσει εθνικότητας είναι πιο περίπλοκο θέμα από το ανωτέρω παράδειγμα,το οποίο σκοπό έχει να παρουσιάσει την επαγωγή και τις παγίδες της κι όχι να παρουσιάσει αναλυτικά τη φύση των διομαδικων διακρίσεων)

Ποια είναι λοιπόν η μέθοδος των σεξιστών;. Θα δούμε αμέσως παρακάτω. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο συζητήθηκε στη Βουλή το σύμφωνο συμβίωσης. Μία βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος έγραψε ένα άρθρο το οποίο έλεγε ότι το κόμμα της δεν μπορούσε να στηρίξει το σύμφωνο καθώς αυτό αγνοεί την φύση του άνδρα και της γυναίκας πού είναι συμπληρωματική. Ο συλλογισμός της μάλλον ήταν ο εξής: οι άνδρες και οι γυναίκες συνήθωςέλκονται μεταξύ τους ,και πολλές φορές παράγουν γόνους. Συμπέρασμα: ότι αποκλίνει από αυτό είναι αφύσικο, Και άρα λάθος. Η μέθοδος της, Δηλαδή οι παραλειπόμενες προκείμενες μάλλον ήταν οι εξής:

α) το συχνό είναι φυσικό το μη συχνό είναι αφύσικο.

β)Το φυσικό είναι ηθικό το αφύσικο είναι ανήθικο.

Οι συγκεκριμένες προκείμενες λοιπόν καθοδηγούν το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο νους αφού συλλέξει τα ηθικά ουδέτερα αισθητηριακα δεδομένα του περιβάλλοντος. Μία στατιστική πραγματικότητα μετατρέπεται σε ηθικό νόμο. Και κομμάτια της φύσης όπως είναι η ομοφυλοφιλία εξοβελίζονται συμβολικά από την κατηγορία των ηθικά αποδεκτών φαινομένων. Θα παρατηρήσατε ότι η μέθοδος δεν είναι κάτι που μπορεί να εξακριβωθεί. Δεν μπορούμε να βρούμε την φύση να της μιλήσουμε και να την ρωτήσουμε τι θέλει. Κάθε μέθοδος έχει αυτό το χαρακτηριστικό. Συνεπώς κάθε ανθρώπινη πίστη ή γνώση εφορμά από μη επαλήθευσιμες(αρα και και μη διάψευσιμες) προτάσεις. Αυτές τις ονομάζουμε αξιώματα. Στο κείμενο μπορεί να αναφερθούμε σε αυτές και ως καθοδηγητικές υποθέσεις, ως μέθοδο, η παραλειπομενες προκείμενες.Πρόκειται όμως για το ίδιο πράγμα.

Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι μάλλον δεν χρησιμοποιούν το φυσικό ως παράδειγμα προς μίμηση αλλιώς θα τρώγανε τα παιδιά τους που γεννιούνται ασθενικά. Ούτε αποστρέφονται το τεχνητό δηλαδή το παράγωγο της ανθρώπινης διάνοιας γιατί αν το έκαναν αυτό δεν θα ζούσαν σε σπίτια δεν θα επισκέπτονταν γιατρούς και ούτω καθεξής. Μάλλον κρίνουν τα πράγματα ως επιθυμητά ή ανεπιθύμητα με βάση άλλες πεποιθήσεις που δεν έχουν να κάνουν με το φυσικό και τεχνητό και χρησιμοποιούν τις αναφορές στη φύση χρησιμοθηρικά για λόγους πειθούς και ρητορείας. Ωστόσο κι αυτό μόνο βέβαιο δεν είναι. Δεν μπορούμε να δούμε μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων. Είναι πιθανό οι άνθρωποι να είναι παράλογα όντα τα οποία διατηρούν αντιλήψεις αντιφατικές μεταξύ τους τις οποίες αντιλήψεις επικαλούνται σε διαφορετικά πλαίσια χωρίς να συνειδητοποιούν ότι φάσκουν και αντιφάσκουν.

Συνεχίζοντας λοιπόν,σεξουαλικές πρακτικές που δεν οδηγούν στην αναπαραγωγή συχνά κρίνονται ως αφύσικες γιατί δεν συμφωνούν με το δόγμα το οποίο ακριβώς ισχυρίζεται οτι η φύση θέλει να αναπαραγομαστε όλοι. Αυτό το δόγμα πιθανόν καθοδηγεί τη σκέψη πολλών ατόμων αλλά και την νομοθεσία κάποιων κρατών. Σε κάποια κράτη λόγου χάρη  της Ασίας είχαν κατατεθεί νομοσχέδια που έκριναν παράνομες πρακτικές όπως το πρωκτικό και το στοματικό σεξ(δες Σιγκαπούρη).

Τέτοιες επιθετικές στάσεις απέναντι σε μη αναπαραγωγικές σεξουαλικές πρακτικές εφορμούν κατά πάσα πιθανότητα από ορισμένες ηθικές προτιμήσεις(μπορούμε κι αυτές να της θεωρήσουμε κομμάτι της μεθόδου). Οι ηθικές προτιμήσεις μπορούμε να πούμε ότι είναι οι αντιδράσεις των ατόμων απέναντι στα πράγματα.

Ας φανταστούμε το εξής παράδειγμα. Ενας ανθρωπος των σπηλαίων περπατούσε στη ζούγκλα  και βρήκε ένα κομμάτι ξύλου του οποίου το σχήμα φανταστείτε ότι έμοιάζε πολύ με ένα κουτάλι. Πήρε στα χέρια του το ξύλο αυτό και δοκιμασε κάποιες χρήσεις του. Ανακάλυψε ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσει όταν ήθελε να φάει σούπα ενώ πριν έπινε τη σούπα του κατευθείαν από το πιάτο του. Αυτός ο άνθρωπος περπατώντας στη ζούγκλα μία στιγμή συναντά μία ομάδα ανθρώπων που είχαν παρόμοια ξύλα . Κρυμμένος σε φυλλωσιές παρατήρησε αυτήν την ομάδα ανθρώπων για για κάποιες μέρες. Ανακάλυψε ότι χρησιμοποιούσαν τα ξύλα αυτά για να ξυστουν και να κάνουν μασάζ ο ένας στον άλλον. Οι άνθρωποι αυτοί ως επί το πλείστον δεν έτρωγαν σούπα.Λίγοι από αυτούς που έτρωγαν σούπα την έτρωγαν από κάτι περίεργα πιάτα με σχήμα που θύμιζε τσαγιέρα χωρίς τη χρήση του ξύλου.Ένιωσε μία ηθική οργή.Ήταν προφανές ότι η φύση είχε κατασκευάσει αυτό το ξύλο για να τρώει ο κόσμος σούπα. Αυτοί οι άγριοι δεν το χρησιμοποιούσαν όπως έπρεπε. Σε αυτούς χαραμίζονταν.

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα ο οργισμένος άνθρωπος είναι ο σεξιστής και το κουτάλι είναι το ανθρώπινο σώμα. Η σούπα είναι οι επιθυμίες και οι ανάγκες. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν σε ένα ουδέτερο ερέθισμα το οποίο διαμορφώθηκε από φυσικούς νόμους- το «κουτάλι»,προέβαλε σκοπούς. Η μέθοδος του μάλλον ήτανε η εξής:Αφού το κουτάλι μου χρησιμεύσει με αυτόν τον τρόπο πρέπει να χρησιμεύει σε όλους με αυτόν τον τρόπο. Αφού εγώ θέλω κάτι πρέπει όλοι οι άνθρωποι να θέλουν το ίδιο πράγμα με εμένα, να έχουν τις ίδιες ανάγκες και θέλω. Οτιδήποτε άλλο είναι παραβίαση του νόμου της φύσης.

Φυσικά αυτές οι προτάσεις που αποτελούν καθοδηγητικές υποθέσεις είναι αξιωματικές και δεν υπάρχει τρόπος να διαψευστούν η να επαληθευτούν. Τουλάχιστον όχι σύμφωνα με το μοντέρνο εμπειρικό μοντέλο της επιστήμης. 

Για τον άνθρωπο του παραδείγματός μας οι υποθέσεις αυτές είναι αυταπόδεικτες. Όπως είναι μάλλον αυταπόδεικτο για τους σεξιστες ότι επειδή η ετεροφυλοφιλία είναι κοινότοπη είναι και φυσιολογική. Όπως είναι αυταπόδεικτο για τους σεξιστές ότι επειδή το ωάριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναπαραγωγή σε συνδυασμό με το σπερματοζωάριο οφείλουν να χρησιμοποιούνται κατά αυτόν τον τρόπο και κανέναν άλλον. Κάθε άλλος τρόπος χρήσης τους είναι μία ηθική παραβίαση γι'αυτούς. Φυσικά τέτοιες υποθέσεις έχουν οδηγήσει όπως είπαμε και σε στιγματισμό σεξουαλικών πρακτικών όπως είναι ο αυνανισμός το στοματικό και το πρωκτικό αλλά και το σεξ με προφυλάξεις μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου. Μπορούμε να πούμε ότι οι ηθικές προτάσεις -προτιμήσεις  δεν μπορούν να επαληθευτούν ή να διαψευστούν. Δεν μπορείς να διαψεύσεις να επαληθεύσεις ότι το να κλέβεις είναι κακό. Μπορείς να επαληθεύσεις ότι το να κλέβεις έχει ορισμένες συνέπειες  (πχ στο θύμα). Ο χρωματισμός των συνεπειών αυτών ως επιθυμητών ή ανεπιθύμητων είναι πάντα μία αντίδραση του ατόμου στα πράγματα,είναι η δική του αλήθεια.Και αποτελεί αλήθεια για τον άλλον μόνο στο βαθμό που μοιράζονται αυτοί οι δύο τις ίδιες συναισθηματικές αντιδράσεις(πχ ενσυναίσθηση για το θύμα). 

Αν δεχτούμε τις έρευνες της μοντέρνας ψυχολογίας και ψυχιατρικής υπάρχει μία ομάδα ατόμων ,οι ψυχοπαθείς (η επίσημη ορολογία είναι αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας) οι οποίοι θεωρείται ότι αν και γνωρίζουν ότι ορισμένα πράγματα κρίνονται ως καλά ή κακά συμβατικά στην κοινωνία τους δεν έχουν ηθικές συναισθηματικές αντιδράσεις αποστροφής οι προσέγγισης απέναντι σε αυτά τα πράγματα και πράττουν με βάση το προσωπικό του συμφέρον. Μερικές φορές φερόμενοι με έναν ηθικό τρόπο μερικές φορές με ανήθικο. Μπορεί παραδείγματος χάριν να βοηθήσουν μία γιαγιά να περάσει το δρόμο αλλά αυτό θα το κάνουνε για εγωιστικούς λόγους. Μερικοί ψυχοπαθείς αναφέρεται ότι δεν γίνονται εγκληματίες και φέρονται με έναν ηθικό τρόπο έχοντας όμως πάντα εγωιστικά κίνητρα. Οι συνέπειες δηλαδή που τους κινητοποιούν είναι οι αμοιβές ή οι τιμωρίες στον εαυτό τους από εξωτερικές δυνάμεις και αδιαφορούν για την αμοιβή του να φέρεσαι «σωστά»-δηλαδή σύμφωνα με έναν εσωτερικευμένο ηθικό νόμο ακόμα και απουσία εξωτερικών κοινωνικών αμοιβών.

Έτσι λοιπόν ένα αντικείμενο έρευνας(εγκληματικότητα,σεξουαλικότητα,οικονομία) μπορεί να μελετηθεί διεξοδικά ως προς τους μηχανισμούς του -ως προς τι το προκαλεί τι εμπεριέχει και τι επιφέρει (οι συνέπειες). Ωστόσο η ηθική αντίδραση του καθε ατόμου απέναντι στην καταγραφόμενη πραγματικότητα παραμένει εξωτερική προς την επιστήμη.Η ψυχολογία και ψυχιατρική απενοχοποίησαν την ομοφυλοφιλία και τις διεμφυλικες καταστάσεις. Αυτό όμως δεν θα μπορούσε να συμβεί μόνο παρατηρώντας διεξοδικά τα αντικείμενα αυτά.Χρειαζόταν και μία αλλαγή στη μέθοδο,συγκεκριμένα στις ηθικές προτιμήσεις.Θα μπορούσε κάποιος να ορίσει την υγεία όχι μόνο ως δυνατότητα προσωπικής ικανοποίησης και ευτυχίας αλλά να θέσει και την απαίτηση της αναπαραγωγής η τουλάχιστον της ετεροφυλοφιλίας η την απαίτηση του να είσαι ικανοποιημένος με το σώμα που «σου έδωσε η φύση» χωρίς να επιθυμείς παρεμβάσεις της ανθρώπινης διάνοιας(ιατρικής,κοσμητολογίας) . Φυσικά οι ορισμοί της υγείας που περιέχουν αυτές τις απαιτήσεις για να αναγνωρίσουν κάτι ως υγιές μπορούν να αποκλείσουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων ακόμα και ετεροφυλόφιλων οι οποίοι κάνουν μη αναπαραγωγικό σεξ ή οι οποίοι δεν θέλουν οικογένεια ή οι οποίοι τεκνοθετούν αντί να γεννούν. Έτσι λοιπόν οι λοατκι καταστάσεις απενοχοποιήθηκαν όχι μόνο επειδή παρατηρήθηκε ότι δεν επιφέρουν οι ίδιες εγγενώς(=παντού και πάντα ανεξαρτήτως συγκυρίας) δυσφορία και πόνο στα άτομα μετά από διεξοδική παρατήρηση. Απενοχοποιήθηκαν για παρόμοιους λόγους για τους οποίους ενοχοποιήθηκαν εξαρχής. Εξαιτίας έξω επιστημονικών πίστεων -εξαιτίας μεθόδου. Συγκεκριμένα ο ορισμός της υγείας άλλαξε έτσι ώστε να λαμβάνει υπόψιν το υποκειμενικό κριτήριο της ικανοποίησης του ατόμου από τη ζωή του και όχι το συλλογικά προσανατολισμένο κριτήριο της αναπαραγωγής. Αυτό είναι σημαντικό γιατί βλέπουμε πως η επιστήμη στην πράξη τελικά καθορίζεται από απόψεις μη επιστημονικές-από ηθικές προτιμήσεις. Σκοπός του παρόντος κειμένου δεν είναι να αποδείξει ότι η ομοφυλοφιλία και η διεμφυλικοτητα είναι φυσιολογικές ή υγιείς ούτε το αντίθετο . Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι να δώσει εργαλεία στα άτομα που θα το διαβάσουν ώστε να καταλάβουν ότι οι έννοιες του υγιούς ,του ασθενούς,του φυσιολογικού και του φυσικού είναι συναισθηματικές ,ηθικές προτιμήσεις απέναντι σε ορισμένους τρόπους ύπαρξης έναντι άλλων ,ανεπιθύμητων για κάποιους.Πρόκειται για υποκειμενικές αλήθειες-αληθινές για όσους τις πιστεύουν.Αντανακλούν την εσωτερική,συναισθηματική πραγματικότητα του ατόμου η πολλών ατόμων,όχι την εξωτερική πραγματικότητα του κόσμου.Η αποδοχή τους ή μη είναι ζήτημα επιλογής.Και το περιεχόμενό τους αλλάζει από άτομο σε άτομο,από κοινωνία σε κοινωνία..

Φυσικά η κοινωνία από τη μεριά της μπορει να προσπαθήσει να περάσει το εκάστοτε κυρίαρχο δόγμα ως κάτι το φυσικό, αιώνιο κι απαραίτητο για συλλογική ευημερία και επιβίωση. Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι μένουν στα δόγματα τους ακόμα κι αν αυτά παράγουν ανθρώπινο πόνο δεν είναι εύκολα κατανοητοι. Μία εξήγηση είναι ότι δεν τα αντιλαμβάνονται ως δόγματα αλλά τα θεωρούν αυτονόητα ,«αντικειμενικά» όπως ο άνθρωπος του παραδείγματός μας με το ξύλο-« κουτάλι» ..

Μια άλλη ερμηνεία έχει να κάνει και με το συμβολικό κόστος του να έχεις λάθος. Η αφήγηση των λοατκι ατόμων είναι ότι τα δόγματα τον σέξιστών μας προκαλούν προβλήματα διάκρισης και πόνο κι αυτό αποτελεί απειλή για το ναρκισσισμό των σεξιστών(οι οποίοι δεν θέλουν να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως τους κακους της ιστορίας).Σε κάθε περίπτωση όμως δεν είναι εύκολο να γνωρίζουμε τα ακριβή αίτια της αντίστασης αυτής στην αλλαγή,στην ενημέρωση ή το αντεπιχείρημα.

Το αποτέλεσμα αυτής της εμμονής στο δόγμα είναι η συμβολική απονομιμοποίηση τον θέλω και αναγκών των λοατκι ατόμων. Η υποτίμηση πρακτικών όπως η τεκνοθεσία η η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή η απονομιμοποίηση των αναγκών πολλών τρανς ατόμων για ιατρικές παρεμβάσεις την ώρα που οι ιατρικές παρεμβάσεις για πολλούς άλλους λόγους στο ανθρώπινο σώμα είναι επιτρεπτές . Την κριτική των μη αναπαραγωγικών σεξουαλικών πρακτικών. Την κριτική απέναντι σε άτομα που επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά-πολλά εκ των οποίων είναι ετεροφυλόφιλα άτομα. Την κριτική οποιουδήποτε σχήματος οικογένειας πέραν της ιστορικα πρόσφατης πυρηνικής. 

Παραδείγματος χάριν αναφέρουμε την κριτική απέναντι στις πολυσυντροφικες οικογένειες χωρίς να συμβουλεύεται ο εκάστοτε «κριτής» την επιστήμη- δηλαδή τη διεξοδική παρατήρηση. Αυτή η κριτική συμβαίνει μέσω δύο οδών : η πρώτη αφορά το μέλλον -περιέχει αβάσιμες καταστροφολογικές προβλέψεις και η δεύτερη στηρίζεται στο παρόν ,το οποίο απλά κατακρίνει. 

Αφενός δηλαδη κάποια άτομα προβλέπουν ότι παιδιά ομογονεϊκών οικογενειών ή πολυσυντροφικων οικογενειών δεν θα είναι ευτυχισμένα αφετέρου κάποια άλλα θεωρούν ότι δεν έχει σημασία αν θα είναι ευτυχισμένα ή όχι γιατί πολύ απλά οι πολυσυντροφικες και ομογονεΐκές οικογένειες είναι για κείνους αμαρτωλές εξ ορισμού ασχέτως του αν επιφέρουν αρνητικές συνέπειες(με παρόμοιο τρόπο που ο φόνος είναι αρνητικός για κείνους άσχετα από το αν επιφέρει περεταιρω αρνητικές συνέπειες). 

Όπως είπαμε το υγιές ή φυσιολογικό μπορεί να οριστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να αγνοεί το υποκειμενικό αίσθημα ικανοποίησης του ατόμου και απλά να απαιτεί από αυτό να ικανοποιήσει κάποιο κριτήριο. Είτε αυτό  το κριτήριο είναι η αναπαραγωγή είτε είναι η ετεροφυλοφιλία είτε είναι το οικογενειακό σχήμα μαμά μπαμπάς παιδιά. Μπορούμε να χωρίσουμε τα ηθικά αποστροφικά ερεθίσματα (δηλαδή αυτά που προκαλούν ηθικη αποστροφή )σε πρωτογενή και δευτερογενή αποστροφικα ερεθίσματα.Τα  δευτερογενή αντλούν την αποστροφικότητα τους λόγω μιας πίστης ότι προκαλουν τα πρωτογενή. 

Παραδείγματος χάρη για κάποιον η ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι αποστροφική επειδή το είπε ο Θεός ή επειδή δεν είναι συχνή. Για αυτόν λοιπόν είναι πρωτογενές αποστροφικό ερέθισμα. Για κάποιον άλλον μπορεί η ομοφυλοφιλία να είναι αποστροφική επειδή ο ίδιος πιστεύει ότι οδηγεί σε καταστροφή της κοινωνίας ή των ατόμων που είναι ομοφυλόφιλοι. Η διάκριση έχει σημασία στην προσέγγιση αυτών των 2 κατηγοριών ατόμων .Τα άτομα για τα οποία οι λοατκι καταστάσεις είναι δευτερογενή αποστροφικά ερεθίσματα είναι συχνά παραπληροφορημένα.

Υπάρχει ένας όρος στη φιλοσοφία ο οποίος λέγεται πρόβλημα επιστημολογικής παλινδρόμησης. Αυτό σημαίνει απλά ότι αν ρωτήσεις γιατί κάποιον αρκετές φορές πάνω στο ίδιο θέμα θα καταλήξει σε αδιέξοδο. Αυτό ισχύει ακόμα και για τις φυσικές επιστήμες όπου δεχόμαστε ότι τα άτομα και τα μόρια της ύλης συμπεριφέρονται με κάποιους τρόπους, με κάποια μοτίβα χωρίς όμως να ξέρουμε το γιατί .Δεχόμαστε ότι απλά έτσι είναι. Δεν ξέρουμε γιατί υπάρχει βαρύτητα ή γιατί ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας είναι αυτός που είναι απλά παρατηρούμε ότι έτσι συμπεριφέρονται τα σωματίδια στο εργαστήριο. Το αντίστοιχο ισχύει για κάθε σύστημα ανθρώπινης γνώσης συμπεριλαμβανομένου του σεξισμού. Οι άνθρωποι δηλαδή πιστεύουν ότι σκοπός της ύπαρξής είναι οι άντρες να αναπαράγονται με τις γυναίκες και να κάνουν παιδιά χωρίς όμως να ξέρουνε το γιατί. Γιατί δημιούργησε ο θεός τον κόσμο ;Γιατί ένιωθε μόνος.Γιατί ένιωθε μόνος ο θεός ;Γιατι..έτσι-εκεί η γνώση σταματά. Βέβαια για θρησκευτικά θέματα ο όρος γνώση είναι μάλλον αδόκιμος -καλύτερος είναι ο όρος πίστη .Και πάλι όμως,είτε μιλάμε για γνώση είτε πίστη βλέπουμε ότι το σύστημα καταλήγει σε ένα αδιέξοδο, σε ένα σημείο που δεν μπορεί να απαντηθεί το γιατί.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και σε σχέση με τα λοατκι άτομα. Η διαφορά είναι ότι ενώ δεν γνωρίζουμε γιατί τα λοατκι άτομα είναι όπως είναι ,όπως δεν γνωρίζουμε γιατί τα μη λοατκι(σις/έτερο) άτομα είναι όπως είναι ,στα πρώτα αυτή η άγνοια χρησιμοποιείται πολλές φορές ως.. «απόδειξη» ότι δεν είναι φυσικά ενώ στα δεύτερα(σις,ετερο) η κοινωνία αρκείται στην μερική άγνοια που εμπεριέχει το σενάριο ότι η φύση θέλει τα «αντίθετα» φύλα να έλκονται και να αναπαράγονται για κάποιους μυστηριώδης σκοπούς. Η μόνη διαφορά είναι ότι η άγνοια γύρω από τους λοατκι ερμηνεύεται συχνά με τρόπο που να τους απονομιμοποιεί συμβολικά ενώ η άγνοια γύρω από τους μη λοατκι είναι σχεδόν αόρατη ,θεωρείται αυτονόητη και η αφήγηση του σεξισμού θεωρείται ικανοποιητική παρά τα κενά. Πόσους ανθρώπους ξέρετε που θεωρούν αφύσικη την ύπαρξή μας σαν είδος αφού δεν έχουμε χειροπιαστές απαντήσεις για τους απώτατους σκοπούς της?(δηλ. Το νόημα της ζωής)

Χρήσιμο είναι σε αυτό το σημείο να διαφοροποιήσουμε την αιτιολογία από την τελεολογία. Μέχρι τώρα μιλάμε κυρίως για τελεολογία ,δηλαδή για ποιο σκοπό υπάρχει κάτι. Η αιτιολογία είναι πιθανό κάποτε να αποκρυπτογραφηθεί από την επιστήμη -να βρεθεί ίσως κάποιο γονίδιο το οποίο καθορίζει τη σεξουαλικότητα ή την ταυτότητα φύλου. Όμως η τελεολογία είναι μία θρησκευτική ,όχι επιστημονική έννοια η οποία υποθέτει ότι υπάρχει κάποια κοσμική βούληση και η οποία δεν μπορεί να ερευνηθεί τουλάχιστον μέχρι σήμερα με επιστημονικό τρόπο. Έτσι ο καθένας μπορεί να εκφράσει τις απόψεις του για την τελεολογία των πραγμάτων ενώ το ίδιο δεν συμβαίνει με την αιτιολογία καθώς η επιστήμη τείνει να μονοπωλήσει το δικαίωμα για τον καθορισμό των αιτιών που οδηγούν σε συγκεκριμένες συνέπειες(φυσική,ιατρική,ψυχολογίακτλ). 

Έτσι η αιτιολογία λέει ότι κάποτε λόγω κάποιας τυχαίας αλλαγής στον τρόπο που κάποιοι μονοκύτταροι οργανισμοί αντέγραφαν τους εαυτούς τους καταλήξαμε στην καταλήξαμε στην «εφεύρεση» του σεξ το οποίο μετά κατέληξε σε πλειάδα οργανισμών οι οποίοι τείνουν να μοιάζουν μεταξύ τους, στα είδη δηλαδή(σημείωση ακόμα και σήμερα ωστόσο κάποιοι οργανισμοί αναπαράγονται ασεξουαλικά). Έτσι ο φαλλός και αιδοίο πήραν σχήματα τα οποία διαφέρουν κάπως μεταξύ των ατόμων αλλά συνήθως δεν διαφέρουν τόσο ώστε να εμποδίζεται η αναπαραγωγή. Αυτό είναι αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής η οποία από τα γονίδια που τυχαία παράχθηκαν σχετικά με το σχήμα των οργάνων που έχουν τα ζώα ανάμεσα στα πόδια τους διάλεξε μέσα στους αιώνες αυτά τα οποία επέτρεπαν την αναπαραγωγή πολύ απλά γιατί γονίδια που προκαλούσαν διαφορετικά σχήματα δεν πέρασαν στην επόμενη γενιά. Η αιτιολογία είναι κενή ηθικών κρίσεων ή προτιμήσεων απλά αναφέρει πως εξελίχθηκε η φυσική ιστορία. Η ηθική είναι κάτι εξωτερικό προς αυτήν την αιτιολογική-ιστορική προσέγγιση.

Ωστόσο από την άλλη η ηθική έχει στενούς δεσμούς με την τελεολογία η οποία συχνά αντί να καταγράφει όλους τους πιθανούς τρόπους και σκοπούς με τους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτι διαλέγει αυτούς που ομιλητής προτιμά προσωπικά. Έτσι τα ωάρια λόγου χάρη τα οποία δεν γονιμοποιούνται και καταλήγουν στους αποικοδομητές θεωρούνται από πολλούς τελεολόγους της καθημερινότητας μία παραβίαση και όχι απλά μία ακόμα ουδέτερη διαδρομή της ύλης. Αντίστοιχα οι παρεμβάσεις που κάνουν τα τρανς άτομα στο σώμα τους θεωρούνται μία παραβίαση καθώς υπάρχει το δόγμα το οποίο λέει ότι η φύση παράγει άτομα με σκοπό την αναπαραγωγή ενώ συχνά οι επεμβάσεις που τα τρανς άτομα κάνουν στα σώματά τους τους αφαιρούν την ικανότητα της αναπαραγωγής.

Μερικά λοατκι άτομα κρίνουν ότι είναι σημαντικό η επιστήμη να δώσει μία αιτιολογία ή ακόμα μία τελεολογία για τις λοατκι καταστάσεις. Ωστόσο με τον ίδιο τρόπο που η αφήγηση του σεξισμού καταλήγει σε αδιέξοδο κάθε αφήγηση εμπεριέχει άγνοια και αδιέξοδο.. κάποιο σημείο στο οποίο τα γιατί δεν μπορούν να απαντηθούν. Το ζήτημα είναι πώς ερμηνεύεται αυτή η άγνοια ή το αδιέξοδο γνώσης και πώς χρησιμοποιείται.Εκτός βέβαια και αν κάποιος είναι βαθύτατα θρήσκος ή/και αλαζόνας και θεωρεί ότι γνωρίζει τα γιατί και τα πως για τα πάντα-ακόμα και για τις βουλές του Ιουδαικοχριστιανικού θεού.. Πρέπει να θυμόμαστε ότι το ποια γνώση είναι ικανοποιητική και ποια θέλει περαιτέρω έρευνα και αυτό κρίνεται υποκειμενικά.Αυτό που ικανοποιεί ως εξήγηση ένα παιδί 5 χρόνων δεν ικανοποιεί ως εξήγηση έναν ενήλικα. Αυτό που ικανοποιεί ως εξήγηση ένα θρήσκο δεν ικανοποιεί ως εξήγηση για έναν επιστήμονα. Η απόδειξη εν τέλει είναι ζήτημα μεθόδου και η μέθοδος είναι πάντα αυθαίρετη ,αξιωματική -μη διαψεύσιμη κι  μη επαλήθευσιμη. Είναι η αφετηρία που δεχόμαστε ως δεδομένη και σωστή για να πάμε παρακάτω.

Έτσι για την αυτοαποδοχή και ετεροαποδοχή των λοατκι δεν είναι αναγκαίο (η δυνατό)να παραχθεί μία πλήρης αφήγηση. Η αποδοχή δεν προϋποθέτει μία απόλυτη γνώση κάποιας κοσμικής αλήθειας. Είναι μάλλον αποτέλεσμα μιας μορφής συναισθηματικής ικανοποίησης,όπου το άτομο απλά παύει να ρωτά περεταίρω γιατί. Όπως δηλαδή ένα  ετεροφυλόφιλο άτομο αποδέχεται τον εαυτό του χωρίς να ξέρει κάποια ύστατη κοσμική γνώση που δικαιολογεί την ύπαρξή του και που απαντάει στα γιατί και τα αδιέξοδα της αφήγησής του σεξισμού το ίδιο μπορεί να ισχύει και για ένα λοατκι άτομο. Εν τέλει για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται η κατάκτηση κάποιας υπέρτατης γνώσης αλλά η αποδέσμευση από τα δόγματα του σεξισμού. Η συνειδητοποίηση ότι ο σεξισμός είναι απλά ένας τρόπος να ερμηνεύσει κανείς αυθαίρετα τον κόσμο και τα φαινόμενα της φύσης. Η συνειδητοποίηση αυτή μάλλον πρώτα γίνεται ως θεωρητική σύλληψη και ύστερα ακολουθεί το συναίσθημα (υποθέτοντας πως η προσωπική μου εμπειρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημείο αναφοράς για τους άλλους ανθρώπους).

Σημαντική βοήθεια στα πλαίσια της δουλειάς με το εσωτερικευμένο στίγμα είναι ένας όρος της γνωστικής ψυχολογίας ο οποίος λέγεται συναισθηματική λογική. Αυτό σημαίνει ότι όταν κάνουμε μία σκέψη για κάτι και αυτή μας προκαλεί ένα συναίσθημα μπορεί να πάρουμε την σκέψη αυτή στα σοβαρά ακριβώς επειδή μας έχει κινητοποιήσει συναισθηματικά.

Παραδείγματος χάρη ,σκέφτομαι ότι είμαι ηλίθιος ,νιώθω ότι υπάρχει αλήθεια σε αυτή τη δήλωση χωρίς να μπορώ να εξηγήσω απαραίτητα γιατί την βρίσκω αληθή κι αυτό το συναίσθημα το παίρνω ως απόδειξη ότι πράγματι είμαι ηλίθιος. Η υπόθεση που κρύβεται από πίσω είναι ότι τα συναισθήματα είναι αξιόπιστοι σύμβουλοι και ότι δε θα ένιωθα έτσι αν δεν είχα σοβαρό λόγο.

 Ή (παραδειγμα 2) νιώθω ότι βρίσκομαι σε κίνδυνο ,νιώθω ένα σφίξιμο στο στήθος και αυτό το παίρνω ως ένδειξη ότι πράγματι υπάρχει κάποιος κίνδυνος στην παρούσα κατάσταση και ψάχνω στο περιβάλλον μου να βρω την απειλή. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και ενδοψυχικά σε συμβολικό επίπεδο .Παραδείγματος χάρη κάνω κάποια σκέψη σχετικά με την ταυτότητά μου ως λοατκι άτομο και νιώθω ένα άγχος. Θεωρώ ότι αυτό το άγχος όντως σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος ψυχολογικός κίνδυνος και μετά μπαίνω σε επιφυλακή για συναισθήματα ντροπής τα οποία έχω βιώσει στο παρελθόν ως επακόλουθα σκέψεων γύρω από την ταυτότητά μου. Μπορεί δε να κάνω συμπεριφορές άμυνας όπως το να αποσπάσω την προσοχή μου από τις σκέψεις/συναισθήματά μου με κάποιες δραστηριότητες. Τέτοιες συμπεριφορές ασφαλείας τείνουν να διαιωνίζουν το άγχος αφού το άτομο πιστεύει ότι αν δεν τις είχε τελέσει πράγματι θα είχε βιώσει κάποια ντροπή. Αυτή η δομή αντίδρασης είναι σε ακραία μορφή χαρακτηριστικό της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Το άτομο βιώνει έντονο φόβο σχετικά με ένα ερέθισμα παραδείγματος χάρη σχετικά με τα μικρόβια. Για να μειώσει αυτόν τον φόβο επιτελεί μία συμπεριφορά ασφάλειας όπως είναι το να πλύνει τα χέρια του χωρίς όμως αυτό να είναι ιατρικά απαραίτητο.Το άτομο καθησυχάζεται βραχυπρόθεσμα  όμως η πίστη του ότι βρίσκεται σε κίνδυνο εάν δεν είναι σε επιφυλακή για τα μικρόβια διατηρείται.Για να σπάσει ο κύκλος πρέπει το άτομο να εγκαταλείψει τη συμπεριφορά ασφάλειας και να υπομείνει το άγχος,ώστε σιγά σιγά να μάθει ότι το συναίσθημα αυτό δεν αντικατοπτρίζει κάποια αλήθεια και ότι  δεν χρειάζεται αυτή τη συμπεριφορά.

 Για τα λοατκι άτομα που είναι πολύ πιθανό να έχουν εσωτερικεύσει κάποιες από τις κρίσεις της κοινωνίας για τους εαυτούς τους είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε τις άμυνές μας-οι οποίες δεν χρειάζονται πραγματικά και οι οποίες διαιωνίζουν ένα μοτίβο άγχους και επιφυλακής απέναντι τα συναισθήματά τους. Φυσικά αυτό δεν αφορά όλα τα λοατκι άτομα και φυσικά από την άλλη κάποια τα οποία νιώθουν ότι ταλαιπωρούνται ιδιαιτέρως θα μπορούσαν να απευθυνθούν σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να διαχειριστούν καλύτερα αυτές τις άμυνες.

Ένα θέμα που δεν θίξαμε ως τώρα είναι η χαρτογράφηση του σώματος και όταν μιλάω για χαρτογράφηση του σώματος αναφέρομαι στην κωδικοποίηση συμπεριφορών ως ανδρικών ή γυναικείων. Και κατά συνέπεια στην απαγόρευση συμπεριφορών που χαρακτηρίζονται ως γυναικείες σε άτομα που χαρακτηρίζονται ως άντρες και αντίστροφα. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για αυτό το θέμα όμως το ίσως πιο σημαντικό είναι ότι η χαρτογράφηση του σώματός κάνει αυθαίρετες ψυχολογικές προβλέψεις -όπως ότι ένας άνδρας που φέρεται με «θυληπρέπεια» θα είναι αδύναμος, ανίκανος να υπερασπιστεί τον εαυτό του και ψυχολογικά εύθραυστος. Στις γυναίκες αντίθετα φαίνεται ότι οι άνθρωποι επιβραβεύουν  κάποιες μορφές «ανδροπρέπειας» και  κατακρίνονται κυρίως οι μορφές «ανδροπρέπειας»οι οποίες τείνουν ήταν οδηγούν μακριά από την αναπαραγωγή όπως είναι η αφοσίωση στην καριέρα. Σε πολλούς κοινωνικούς κύκλους απ'την άλλη το να πεις μία γυναίκα αντράκι είναι κοπλιμέντο. Σε άλλους κυκλους πάλι ,κυρίως εργασιακούς,μία γυναίκα η οποία λαμβάνει πρωτοβουλίες μπορεί εύκολα να κριθεί ως σκύλα, ψυχρή και ούτω καθεξής. 

Είναι σημαντικό να πούμε ότι η τυποποίηση ορισμένων συμπεριφορών ως ανδρικών ή  γυναικείων είναι εξ ορισμού μία ανθρώπινη, διανοητική διεργασία και όχι μία φυσική διεργασία όπως πχ οι κεραυνοί. Στην φύση σχεδόν τίποτα δεν είναι απόλυτο,αλλά παρουσιάζονται διακυμάνσεις και εξαιρέσεις.Είναι γεγονός ότι κατά μέσο όρο οι γυναίκες εχουνε πιο ψιλή φωνή από ότι έχουν οι άνδρες. Φυσικά αυτό είναι απλά κάτι που ισχύει συχνά. Δεν είναι κάτι απόλυτο. Και δεν είναι κάτι απαραίτητο για το ευ ζην (κατ'εμέ - θυμίζω βέβαια ότι κάθε λόγος περί ευ ζην αποτελεί υποκειμενική κρίση).Για πολλούς η παρέκκλιση από αυτά τα μοτίβα είναι ηθική παραβίαση η οποία αυθαίρετα συνδέεται με αδυναμία χαρακτήρος. Για άλλους πάλι φαίνεται να είναι κυρίως ζήτημα αισθητικής- φαίνεται δηλαδή να θεωρούν ότι είναι φυσικό να φέρεται κάποιος σύμφωνα με τα στερεότυπα του φύλου του και κάθε παρέκκλιση για αυτους είναι μία συνειδητή επιλογή(πρόκληση η αναζήτηση προσοχής) η οποία είναι κατακριτέα πρωτογενώς είναι δηλαδή κατακριτέα άσχετα από το αν οδηγεί σε κάποια άλλη αρνητική συνέπεια. Τα άτομα αυτά δηλαδή έχουν προγραμματιστεί συναισθηματικά να αντιδρούν με οργή απέναντι σε άτομα που παρεκκλίνουν των στερεοτύπων ως πρωτογενής αντίδραση χωρίς να κάνουν κάποια πρόβλεψη ότι το άτομο αυτό θα έχει κάποια αρνητική συνέπεια στον εαυτό του ή στην κοινωνία.

Τα άτομα που δεν πληρούν τα στερεότυπα του φύλου συχνά κατηγορούνται ότι προκαλούν. Ωστόσο μία απλή εξέταση της κατάστασης μπορεί να μας πείσει ότι η έννοια της προκλητικότητας είναι μία ιδιότητα του υποκειμένου και όχι  του αντικειμένου. Παραδείγματος χάρη φανταστείτε ένα «θυληπρεπες» αγόρι.. το αγόρι αυτό μπορεί να υποστεί χλεύη από πολλά άτομα ενώ άλλα άτομα να μην έχουν ιδιαίτερη αντίδραση απέναντι του. Αυτό μας δείχνει ότι η εμφάνιση ενός ανθρώπου δεν έχει κάποια εγγενή ιδιότητα να προκαλεί στους άλλους ανθρώπους μία επιθετική συμπεριφορά αλλά είναι μία αντίδραση ορισμένων ανθρώπων .

Αυτό είναι σημαντικό γιατί μας δείχνει ότι οι κακοποιοί τέτοιων ανθρώπων χρησιμοποιούν την έννοια της πρόκλησης ως έναν τρόπο να αφαιρέσουν από τον εαυτό τους την ευθύνη και την έννοια της ελεύθερης βούλησης. Οι άνθρωποι δηλαδή που λένε ότι ένα άτομο μιας μειονότητας τους προκάλεσε σε μία συμπεριφορά απλά όντας διαφορετικό εννοούν ότι φερθηκαν ως μηχανές που δεν έχουν επιλογή και οι οποίες δεν μπορούσαν να φερθούν διαφορετικά αφού αυτό επιτάσσει ως αντίδραση απέναντι σε μειονοτικά άτομα ο προγραμματισμός τους. Αυτό  που στην ουσία κάνουν είναι να προσπαθούν να παρουσιάσουν τη δική τους υποκειμενική αντίδραση ως αντικειμενικη,φυσική νόμιμη και μοιραία. Και όχι ως μια επιλογή η οποία αποτελεί έκφραση του χαρακτήρα τους και η οποία,ακόμα και αν αποτελεί αποτέλεσμα εμπειριών, υπόκειται σε ηθικό έλεγχο η σε αλλαγή.

Υπάρχει μία θεωρία στους χώρους της κοινωνικής ψυχολογίας η οποία λέγεται θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας [ Festinger .A Theory of Cognitive Dissonance (1957)]. Αυτή λέει ότι όταν ένας άνθρωπος εντοπίζει μέσα στον νου του 2 αντιθετικές πληροφορίες βιωνει ένα δυσαρεστοσυναισθημα ,κατι που λέγεται γνωστική ασυμφωνία. Και καλείται να επανερμηνεύσει τη κατάσταση με τρόπο που να συμφιλιώνει αυτές τις πληροφορίες. Παραδείγματος χάριν έρευνες έχουν δείξει ότι αφού οι άνθρωποι εξαναγκαστούν σε μία συμπεριφορά που πριν έβρισκαν δυσάρεστη είναι πιθανό πολλοί από αυτούς έπειτα να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά αυτή θετικά. 

Παραδείγματος χάρη πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να υπογράψουν χαρτιά όπου αποκήρυξαν τις πρότερες πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αυτό συνέβη πολλές φορές με την απειλή ή τη χρήση βίας. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους κατέληξαν να γίνονται φανατικοί της εξουσίας η οποία τους είχε αναγκάσει να υπογράψουν αυτό το κείμενο. Πολλοί άνθρωποι οι οποίοι καλούνται να διαλέξουν αναμεσα σε δύο αντικείμενα τα οποία αξιολογούν το ίδιο επιθυμητά, αφού διαλέξουν ένα το αξιολογούν θετικότερα σε σχέση με το μη επιλεγμένο αντικείμενο. Τέλος άνθρωποι οι οποίοι δεν κατάφεραν κάποιο στόχο που είχαν π.χ. να περάσουν σε κάποια σχολή καταλήγουν να την απαξιώνουν. Αυτό μας θυμίζει τη λαϊκή παροιμία « Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.». Η λογική εδώ είναι ότι το άτομο επαναξιολογεί τη κατάσταση με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώσει καλύτερα ή τουλάχιστον να μη νιώσει άσχημα. Αυτό μπορεί να έχει μία εφαρμογή στην ερμηνεία της συμπεριφοράς ενδεχομένως κάποιων σεξιστών και ρατσιστών. Συγκεκριμένα οι άνθρωποι αυτοί είναι πιθανό πολλές φορές να νιώθουν μίσος η αηδία απέναντι σε μειονοτικές ομάδες ,συναίσθημα που προήλθε από τη διαπαιδαγώγησή τους και την οποία ποτέ δεν πέρασαν από αυστηρό έλεγχο. Οπότε βρίσκονται στην άβολη θέση να νιώθουν εχθρικά συναισθήματα απέναντι σε συνανθρώπους τους οι οποίοι δεν τους έχουν βλάψει. Η παραδοχή αυτού του γεγονότος αποτελεί μία απειλή απέναντι στην πίστη την οποία θέλουν να διατηρήσουν ότι είναι καλοί και σκεπτόμενοι άνθρωποι.. Το πρόβλημα(ασυμφωνία) μπορεί να επιλυθεί με πολλούς τρόπους ένας εκ των οποίων είναι να πείσουν τους εαυτούς τους ότι οι ομάδες που μισούν πράγματι είναι άξιες μίσους.. ότι πράγματι η «ανδροπρεπεια» είναι κάτι σημαντικό να έχει ένας άνδρας και ότι είναι φυσική αντίδραση η κακοποίηση μπροστά στο θέαμα ενός θυληπρεπούς άντρα, η ενός ζευγαριού γυναικών που φιλιούνται ή ενός τρανς ατόμου που τολμά να  περπατάει στο δρόμο..

Τα διεμφυλικά(τρανς) άτομα  συχνά υποβάλλονται στις χειρότερες μορφές βίας. Ίσως γιατί «παραβιάζουν » τις προσδοκίες κι απαιτήσεις των σεξιστών για το πώς πρέπει να είναι/φέρεται κάποιος σε περισσότερα ή πιο σημαντικά συμβολικά επίπεδα από τα άλλα λοατκι άτομα. Είναι είναι σημαντικό να πούμε εδώ ότι τόσο το βιολογικό όσο και το κοινωνικό φύλο είναι κοινωνικές κατασκευές. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι καθαυτές ιδιότητες του φυσικού κόσμου αλλά ότι είναι ιδιότητες του ανθρώπινου νου τις οποίες προβάλλει στον κόσμο.Δείτε τες σαν «προαιρετικές αλήθειες». Το ίδιο ισχύει και για άλλες ιδιότητες όπως η φυλή ,το έθνος ,το όμορφο ,το ηθικό ,το φυσικό ,το χρήσιμο. Σε αντίθεση με τις φυσικές ιδιότητες των πραγμάτων όπως είναι οι φυσικές τους διαστάσεις και η μοριακή δομή οι υπόλοιπες ποιότητες ή ιδιότητες είναι προσθήκες του ανθρώπινου νου στα φυσικά πράγματα. Είναι και αυτές  αλήθειες για όσους τις δέχονται. Στον φυσικό κόσμο υπάρχουν χρωμοσώματα, υπάρχουν όργανα του σώματος, υπάρχουν δέρματα με διαφορετικά χρώματα. Η απόδοση άυλων ιδιοτήτων όμως στα άτομα (συμμετοχή σε φυλή,φύλο)είναι μία ανθρώπινη ,μία κοινωνική πράξη. Έτσι υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν το βιολογικό φύλο μία φυσική αυθύπαρκτη πραγματικότητα και αυτοί (όπως εγώ) που το βλέπουν ως μία λεκτική κατασκευή. Ορισμένες φυσικές ιδιότητες όπως είναι τα χρωμοσώματα χρησιμοποιούνται ως κριτήρια για να αποδώσουν στα άτομα άλλες ,άυλες ιδιότητες. Τα κριτήρια απόδοσης αλλά και οι ίδιες οι άυλες ιδιότητες θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές. Πολλοί ακτιβιστές λόγου χάρη έχουν δημιουργήσει άλλες κατηγορίες φύλου πέρα από Το δίπολο άρρεν θήλυ.. 

Βέβαια οι ακτιβιστές οι οποίοι προσπαθούν να βρουν λέξεις για να εκφράσουν το βίωμα του φύλου (μια συσιστώσα που αγνοούν στις κρίσεις τους οι τρανσφοβικοί) το οποίο δεν μπορεί να εντοπιστεί με μικροσκόπιο ,δεν είναι ακριβώς πρωτοπόροι σε αυτό τον τομέα. Οι Ινδιάνοι είχαν μία τρίτη κατηγορία φύλου ,τους ανθρώπους με τα δύο πνεύματα. Στην Ινδία ακόμα και σήμερα υπάρχουν χιζρας. Ενώ οι Μπούγκις  της Ινδονησίας αναγνωρίζουν πέντε κατηγορίες φύλου. Και όμως υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν ότι υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες φύλου και ότι όλες οι άλλες είναι τεχνητες και υποδεέστερες σε σχέση με τις δικές τους δύο «φυσικές» και «ανώτερες».Μερικοί,είναι πρόθυμοι ακόμα και να σκοτώσουν γι'αυτό.